นิยายน้ำเน่า ตอนที่ 1

[lucky m.]

Posted 01 May 2012 - 11:12 AM


ไม่รู้ว่าฟ้าลิขิต บุญหรือกรรมที่ทำมาให้..จากชายแก่ ชาวไร่-ชาวสวน หาเช้ากินค่ำ อาศัยอยู่บ้านไม้เก่าๆกับครอบครัว
ที่เมื่อก่อนชาวบ้าน เพื่อนฝูง เรียก ลุง ตา หรือไอ้ อยู่ๆก็เปลี่ยนเป็น"ท่านพ่อ"แบบหน้ามือเป็นหลังเท้าเพียงชั่วข้ามคืน
เหตุที่ท่านพ่อโชคดียิ่งกว่าถูกหวยชุดรางวัลที่หนึ่ง เพราะ ได้"ลูกชายคนเดียวเจ้าของโรงงาน"เป็นลูกเขย
แต่เชื่อมั๊ยว่ามันกลับกลายเป็นทุกขลาภของท่านพ่อ เพราะลูกเขยแท้ๆ
ท่านพ่อต้องถูกโดดเดียวจากเพื่อนฝูงชาวบ้านตีนติดดินธรรมดา เพราะไม่มีใครกล้าไปมาหาสู่กับท่านพ่อ
ท่านพ่อ(น่าจะเรียกว่าถูกขัง)ต้องอยู่แต่ในบริเวณคฤหาสน์ แทบจะไม่มีโอกาสไปไหนพบปะกับใครแบบอิสระได้
จะมีก็แต่พวกข้าราชการ ตำรวจ ทหาร พ่อค้า-นักธุรกิจ ที่ฉวยโอกาสไป-มาหาสู่ ประจบสอพลอเพื่อเอาใจท่านพ่อ
จุดประสงค์เพื่อใช้ท่านพ่อเป็นบรรไดไปเชื่อมกับ"ลูกหญิง"สู่ยศถาบรรดาศักดิ์ ตำแหน่งในหน้าที่ราชการ และธุรกิจสีเทา
ท่านพ่อเป็นคนแก่ที่ชอบสะสมของเก่า และพรรณไม้เก่าๆแปลกนาๆชนิด ทั้งที่หายากและหาไม่มีในตอแหลแลนด์
แค่ท่านพ่อเอ่ยปากอยากได้อะไร บรรดาข้าราชการ-พ่อค้า-นักธุรกิจ เช่นต้นไม้ราคาต้นละหลายๆแสนบาทก็จะรีบจัดหามาให้

ทุกวันนี้ท่านพ่อเองไม่รู้ว่าลูกสาว(ท่านหญิง)ก็ถูกโดดเดียวจากลูกเขยให้อยู่ลำพังกับหลานชาย
ลูกเขยตัวแสบแอบ(ไม่น่าจะแอบ)ไปมีบ้านเล็ก(ไม่น่าจะเล็ก)ที่รู้ๆอีก 2 หลัง
น้ำบ่อน้อยของท่านหญิงจึงไม่มีโอกาสได้รับน้ำ....จากลูกเขยมานานหลายเพลาแล้ว
เบื้องหน้าพ่อตา แม่ยาย พี่ น้อง ญาติๆของลูกเขย ก็เล่นลิเกหลอกชาวบ้านว่าเป็น"สะใภ้"แต่ความเป็นจริง ก็ถูกรังเกียจว่าเป็น"ไพร่"
แต่ด้วยเพราะสร้างภาพหลอกชาวบ้านว่าเป็นคนดี มีน้ำใจ มานาน เลยต้องจำใจรักษาตำแหน่งสะใภ้ของเธอไว้(อย่างที่รู้ๆกัน)

ความเป็นจริงท่านพ่อเป็นคนแก่อายุ 70 กว่า ที่น่าสงสาร ต้องถูกโดดเดียวจากสังคมชาวบ้านร้านตลาด
ท่านพ่อยังคงพูดสำเนียงเหน่อๆแบบชาวบ้าน คีบรองแตะ เดินตีนเปล่า และอยากใช้ชีวิตแบบชาวบ้านธรรมดา
แต่..ถูกระบอบศักดินา-สังคมตอแหล หลอก..จัดให้ท่านพ่อกลายเป็น"มนุษย์อีกเหล่าอีกพันธุ์หนึ่ง"(ทั้งที่ไม่อยาก)

ขอบคุณท่านจอมดาบหิมาแดง

[lucky m.]

ท่านพ่อเป็นคนแก่"ที่ไม่ฉลาด"มักถูกพวกพ่อค้านักธุรกิจ และข้าราชการหลอกใช้ โดยใช้บารมีของลูกหญิงเป็นใบเบิกทาง


อย่างเช่นธุรกิจโรงงานผลิตเอทานอลที่ชายแดนหม่อง จะรู้กันว่ามีท่านพ่อเป็นเจ้าของบริษัท-หุ้นส่วนใหญ่
พ่อค้า-ผู้มีอิทธิพลรุกป่าสงวนหรือป่าที่เป็นเขตหวงห้ามของทะเฮี้ยเพื่อปลูกยาง ปาล์ม ก็ใช้ชื่อท่านพ่อเป็นเจ้าของ
ชีวิตท่านพ่อตั้งแต่ได้ลูกเขยเจ้าของโรงงานก็แสนจะสุขสบาย
จะไปไหนมาไหนด้วยรถที่มีโลโก้"บริษัท"พร้อมคนขับนับสิบคัน มีรถยามถนนปิดหัวปิดท้ายตลอดเวลา

แต่ในชีวิตจริงของท่านพ่อยังชอบดำรงชีวิตอย่าง"ไพร่"ไม่ชอบเป็นนกน้อยในกรงทอง
ท่านพ่อจะชอบความเป็นส่วนตัวและมักจะขัดคำสั่งลูกหญิง หนีออกจากคฤหาสน์ที่มียามนับสิบเฝ้าอยู่เป็นจุดๆตลอด 24 ชม.
ด้วยรถยนต์ส่วนตัวสี่ประตูสีขาวกับคนขับคนสนิทส่วนตัวเพียงสองคน
ท่านพ่อจะแอบนอนราบในรถไม่ให้ยามเฝ้าประตูเห็น ไปเที่ยวเดินตามตลาดที่ไม่มีใครรู้จัก(ท่านพ่อคุยด้วยความภาคภูมิใจ)
การเข้าหาท่านพ่อที่คฤหาสน์ไม่ใช่เรื่องง่ายๆต้องผ่านยามเป็นชั้นๆ ต้องแจ้งชื่อล่วงหน้า ต้องผ่านการกรองแบบละเอียดยิบ(ท่านพ่อไม่ชอบ)

จากการที่เป็นคนแก่ที่ต้องถูกโดดเดียวจากสังคมด้วยสถานะ"ศักดินาจอมปลอม"
เมื่อไหร่ที่มีแขกมาเยี่ยมท่านพ่อที่อาณาจักรท่านพ่อจะดีใจมาก ท่านพ่อจะเหมือนเด็กได้พบ-ได้เล่นกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน
ท่านพ่อจะชอบใส่กางเกงขาก๊วย คีบรองเท้าแตะตราดาวเทียม(ไร้ราศรีของผู้สูงศักดิ์จอมปลอม)
พาแขกผู้มาเยือนเดินชมสวนพฤกษชาติที่ลูกหญิงเป็นผู้บันดาลให้อย่างภาคภูมิใจ
โดยเฉพาะต้นไม้หวงห้ามอย่างต้นพะยูงที่คนงานไม่มีสิทธิครอบครองและกำลังเป็นที่ต้องก​ารของพวกกากี่นั๊ง
ลูกหญิงก็จัดหามาให้จากอีสานใต้ในราคาที่ซื้อหาไม่ได้ ต้นละ 500,000 บาท ขนาด 3 โอบ สูงไม่ต่ำกว่า 80-100 เมตร
ท่านพ่อภาคภูมิใจมากและทุกครั้งจะต้องเป็นไกด์พาแขกผู้มาเยือนไปดู และเล่าประวัติให้ฟังคือบ้านไม้หลังเล็กๆเก่าๆ
ที่อยู่บริเวณอาณาจักรของท่านพ่อ บ้านเก่าหลังนี้ผ่านการซ่อมแซมให้รักษาสภาพเดิมๆไว้ เป็นบ้านหลังเก่าของท่านพ่อและครอบครัว

ในวงการยามท่านพ่อจะเอ่ยถึง"เดอะกุ๊กกิ๊ก" เจ้าพ่อยามส่วนกลาง
ที่โตแบบยศไม่ทันตำแหน่ง ในวงการยามลือกันว่าเป็นญาติของท่านพ่อ และมีศักดิ์เป็นลุงของลูกหญิง
วงการยามจะรู้กันว่าเดอะกุ๊กกิ๊กเป็นไผ ไม่มีใครกล้าทาบรัศมีหรือแย่งตำแหน่งหัวหน้ายามส่วนกลางที่มีอำนาจ และผลประโยชน์
เมื่อก่อนเดอะกุ๊กกิ๊กไม่เป็นที่รู้จักของบรรดายาม
เริ่มมีบทบาทมีหน้าที่ในวงการยามแบบก้าวกระโดดหลังจากที่ลูกหญิงแต่งงานกับ
ลูกเจ้าชา​ยของโรงงาน
เดอะกุ๊กกิ๊กเคยประท้วงท้าชนกับหัวหน้ายามคนเก่า"อ้วนดำ"เรื่องบ้านพักลูก
น้องยามในสังกัด อ้วนดำยังต้องยอมแพ้เดอะกุ๊กกิ๊กเพราะบารมีของลูกหญิง
บารมีของเดอะกุ๊กกิ๊กแม้นกระทั่งคนที่เป็นลูกน้องหรือเด็กในคาถาของเดอะกุ๊กกิ๊ก
ถ้าเดอะกุ๊กกิ๊กต้องการจะให้ยามใครไปอยู่ที่ไหน ตรงไหนหัวหน้ายามใหญ่"เพียวพัง"ก็ยังไม่กล้าขัด
รองผู้จัดการฝ่าย รปภ."พ่อไอ้ปื๊ด"จอมซ่าที่ว่าแน่ๆคิดจะย้ายยามลูกน้องในคาถาของเดอะกุ๊กกิ๊กก็ยัง"ต้องถอย"
มีเรื่องอื้อฉาวว่าเดอะกุ๊กกิ๊กทำงานรับใช้หาเสบียงส่งลูกเขยท่านพ่อ
อย่างกรณีลูกน้องยามเปิดบ่อนโปปั่น"รัดชะดา"ที่เสี่ยอ่างเอามาแฉ(โง่ไม่รู้
ว่าของใคร)

ภาพภายนอกที่ลูกจ้างเห็นเหมือนว่าลูกหญิงมีความสุข
แต่ความจริงเธอเป็นลูกหญิงผู้แสนอาภัพต้องใช้ชีวิตไม่ต่างกับ"นาผืนน้อยที่
ขาดน้ำ เฝ้ารอน้ำฝนจากฟากฟ้า ให้หลั่งลงมาชะโลมผืนนาน้อยๆ"
ท่านพ่อบอกว่าตอนนี้ลูกหญิงเดินไปต่างประเทศพาปังปอน์ไปซัมเมอร์

[goosehhardcore]

....บ่อน้ำเยอะแยะ สะไพร้ไม่รู้จักหาเนอะ.. อิอิ.. สู่ญาติโกโหติกือ.วานปากแดงก็ไม่ได้.. กินเด็ก.. เย้ยยยย กินน้ำที่เด็กมาส่งส่วยให้ จนพริ้งงงงง เป็นสาว 5พันปี (ไม่แก่ตายให้มันรู้ไป... 5555555 เอิ๊กกกกก)

ฟังที่เล่ามา + ดูขุนศึกมากไปหน่อย... ชักอิน 55555555555

[lucky m.]

แหม...ป้า หาอะหาได้อยู่หรอกค่ะ แต่ไม่มีสิทธิ์หา แค่นี้ก็รับไม่ไหวแล้วค่ะ