ขอม ดำดิน ....เขียน ชีวิตละ ๑๐ ล้านบาท

[lucky m.]

คุณจตุพร พรหมพันธุ์ พูดเสียงดังฟังชัดว่าได้เรียกร้องให้รัฐบาลจ่าย ๑๐ ล้านบาทแก่ทุกชีวิตที่ตกเป็นเหยื่อทางการเมือง โดยไม่เลือกสีเสื้อ ไม่เลือกว่าจะเป็นทหารหรือประชาชน ซึ่งเป็นข้อเรียกร้องที่มีความยิ่งใหญ่-สมเหตุสมผลอย่างยิ่ง
ในขณะเสียงคุณจตุพรดังออกมา ก็มีคนไม่เห็นด้วย พากันเอาไปพูดออกอากาศในวิทยุคลื่นต่างๆหลายคลื่น รับฟังแล้วก็เป็นที่รู้กันทันทีว่าเป็นพวกสัตว์ใจโหด ไม่มีความสงสารเพื่อนร่วมชาติ นอกจากไม่สงสารดังว่า ยังบอกว่าตายน้อยไปเสียด้วยซ้ำ ...ใจหนอใจ มันช่างเหี้ยมเสียเหลือเกิน
ระหว่างข่าว ๑๐ ล้านบาทคุณจตุพรกำลังดังอยู่ในหมู่ของคนเสื้อแดง ก็มีข่าว “สุนัข” ที่จังหวัดนครพนมตีพิมพ์เผยแพร่หลายวันติดต่อกัน จึงอยากนำเอามาเขียนเพื่อจะเปรียบให้เห็นคุณค่าของหัวใจคน ว่ามันแตกต่างกันอย่างไร ระหว่างคนกับหมา
การเขียนดังกล่าวนี้ แม้ว่าผมไม่อยากเขียนให้คนเสื้อแดงสะเทือนใจ แต่พิจารณาแล้ว เขียนดีกว่า อีกประการหนึ่ง ข้อเขียนที่ท่านจะได้อ่านต่อจากนี้ เป็นงานเขียนของท่านผู้อ่านเขียนส่งมาให้ บอกแล้วบอกอีกขอให้นำลงให้ด้วย โดยอ้างว่าเรื่อง “หมา-หมา” เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์สอนใจคนไทย ทั้งในวันนี้และวันหน้าว่าอย่าให้เรื่องการฆ่าคนแบบหมา-หมาเกิดขึ้นอีก ไม่ว่าแม้จะไม่มากมายถึง ๙๑ ศพก็ตาม
เพียงคนเดียวก็อย่าได้เข่นฆ่ากันเลย !
แล้วก็ยกตัวอย่างประเทศอังกฤษที่เกิดการเผาบ้านเผาเมืองดังกระฉ่อนโลกไปเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเกิดจากตำรวจวิสามัญฆาตกรรมหรือยิงทิ้งประชาชนเพียง ๑ คนเท่านั้น อังกฤษแทบลุกเป็นไฟ
แต่สำหรับประเทศไทย ทหารยิงทิ้งคนเสื้อแดงมากมายขนาดนี้ (ยังไม่รวมกับศพที่ยังหาไม่พบ)! ยังไม่เคยคิดแก้แค้น ตรงกันข้ามกลับเป็นฝ่ายถูก “ตามล่า” ไม่รู้จักจบสิ้น ดังตัวอย่างที่เกิดขึ้นหยกๆในคืนวันที่ ๑๗ สิงหาคม ๒๕๕๔ ที่ผ่านมา เหตุเกิดที่สนามบินสุวรรณภูมิกับ “คุณกร บางกะปิ” หรือกร ลำลูกกาถูกตำรวจจับตัวส่ง ดีเอาไอก่อนจะขึ้นเครื่องบินจะไปฮ่องกง โดยมีข้อหาว่าเป็นพวกก่อการร้ายที่ถูกจับเมื่อวันที่ ๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๓
คุณกรถูกจับเมื่อปีก่อน เจอคุกไปหลายวัน แต่ตอนหลังได้ปล่อยตัวออกมาโดยไม่มีเงื่อนไข
กร บางกะปิ นึกว่าตัวเองไม่มีข้อหาอะไรอีกแล้ว แต่ก็ถูกจับอีกแล้วเอาตัวไปขังไว้ในข้อหาก่อการร้ายโดยไม่มีทีท่าเกรงใจท่านนายกฯยิ่งลักษณ์แม้แต่น้อย...ดูมันทำซีครับ
แต่ก็ยังโชคดี ได้รับการประกัน ปล่อยตัวชั่วคราว
อย่างนี้แหละ...คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับคนเสื้อแดง จนเป็นเหตุให้ “ท่านผู้อ่าน” ทนไม่ไหว ได้ส่งต้นฉบับมาให้พีเพิ่ล ออน ไลน์ รีบนำเสนอ ด่วน เพื่อจะเอาไปประกบเข้ากับข่าวเรื่องหมา ๒,๐๐๐ ตัวที่จังหวัดนครพนม ซึ่งเป็นข่าวดังกว่าข่าวคนเสื้อแดง
ดังขนาดหนังสือพิมพ์เอาไปพาดหัวข่าวเกือบ ๑๐ วันติดต่อกัน
ท่านผู้อ่านขอรับ...เรื่องที่เรานำเสนออยู่นี้ อาจจะมีอยู่ในเว็บตากปกติ ไม่ได้มีความสำคัญต่อสังคมประการใดเลย แต่วงการสื่อได้ให้ความสำคัญอย่างมาก จึงกลายเป็นจุดสนใจ แต่สำหรับข่าว ๑๐ ล้านบาท กับข่าวคนเสื้อแดงถูกฆ่าตาย กลับเป็นข่าวเล็ก รวมทั้งไม่ได้รับการขุดคุ้ยหาคนสูญหาย ทั้งๆที่คนสูญหายมีความลี้ลับถูกซุกซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่งอย่างแน่นอน..?!
สังคมสื่อในประเทศไทยดูจะพิกลและพิการในเรื่องนี้มาก คล้ายกับว่ามีความตั้งใจอยากให้มันเงียบหายเหมือนคลื่นกระทบฝั่ง โดยเต็มใจที่จะบริโภคข่าวหมา ๒๐๐๐ ตัว (ดีกวา)
เกี่ยวกับเรื่องนี้ ท่านผู้หนึ่งใช้นามปากกาว่า “ใครวะเนี่ย ..?” เขียนในเว็บ...เริ่มต้นด้วยประโยคน่ารักว่า “พูดตรงๆ ผมอิจฉาหมาที่นครพนม....?!”
ก็โอเคนะ สงสารหมา หมาจะตาย ช่วยกันบริจาคคนละเล็กละน้อย ทั่วประเทศได้ยอดเป็น 10 กว่าล้าน น่าภูมิใจแทนหมาเหล่านั้นจริงๆ มีประชาชนคนไทยรักมากมายขนาดนั้น ช่างหน้าชื่นชมยินดี
ถ้า"คน"ที่โดนน้ำท่วมทางเหนือ อีสาน ได้รับเงินช่วยบริจาคมากมายขนาดนี้ก็คงดี
น้ำท่วมเหนือ อีสาน ไม่มีใครที่จะมาบริจาคช่วยเหลือได้มากมายแบบนี้เลย คนด้วยกันแท้ๆ
อีกอย่างนะ อันนี้พูดมาจากใจเลย
ที่ภาคใต้น้ำท่วม เสื้อแดงอย่างเราก็ยินดีช่วย โดยที่ไม่ได้แบ่งว่าเป็นสีไหน แค่เห็นว่าเป็นคนไทยด้วยกันกำลังเดือดร้อน ต้องช่วย ไม่ว่าทางสื่อต่างๆหรือแม้แต่ในบอร์ดเสื้อแดงของเรา ก็ยังไปตั้งเต๊นต์รับบริจาคกันอย่างน่าชื่นชม
แต่พอทางเหนือ อีสานน้ำท่วม ไม่มีเลยแม้แต่สื่อ หรือเพื่อนสมาชิก ที่จะตั้งเต๊นต์รับบริจาคกันเหมือนที่ทำให้ภาคใต้บ้างเลย
ย้อนกลับมาเรื่องหมา 2000 กว่าชีวิต ไม่ผิดที่จะช่วยเหลือ
แต่คนที่โดนน้ำท่วมได้รับผลกระทบนั้น มีมากกว่า 2000 ชีวิตเหมือนกัน
ขอได้รับการช่วยเหลือบ้าง อย่าให้ต้องอิจฉาหมาเลย
เมื่อท่านผู้ใช้นามปากกา “ใครวะเนี่ย” แสดงความเห็นออกมา ก็มีท่านอื่นแสดงความเห็นตอบว่า
ครับ การช่วยน้ำท่วม มี 2 สเต็บครับ ระยะสั้น กับ ระยะ ยาว
ระยะสั้น คือ การแจกของ กินของใช้ ถุงยังชีพ ในกรณีออกจากบ้านไม่ได้
ระยะยาว คือ “การชดเชย” จนถึงการป้องกันไม่ให้มันท่วม โดยกล่าวว่า ผมเคยพาคนไปแจกของ
ช่วยบ้านหลังจากที่ถูกน้ำท่วม 4 -5 วัน สิ่งที่เขาเห็นคือเหลือแต่ ร่องรอยน้ำท่วม เพราะน้ำมันระบายไป
หมดแล้ว คนที่ไปแจก คง งงๆ อยู่มั้ง ว่า มันท่วมจริงป่าว ?
คุณ “ใครวะเนี่ย” ตอบว่า อันนั้นผมเข้าใจครับ แต่ประเด็นของผมอยู่ที่ว่า เวลาทางเหนือทางอีสานโดนน้ำท่วม...ความกระตือรือร้นที่จะช่วยเหลือของประชาชนในประเทศนั้นดูจะน้อยไปมากๆครับ ถ้าเทียบกับการช่วยเหลือทางใต้ หรือแม้แต่ “ช่วยเหลือหมา” ที่นครพนมตอนนี้ มันเทียบกันไม่ได้เลยครับ
ต่อจากนั้นก็มีการโพสท์ข้อความแลกเปลี่ยนกันว่า “เห็นด้วยครับ”
จบจากความเห็นของคุณ “ใครวะเนี่ย” ไปแล้วก็ได้รับฟังความเห็นของคนเสื้อแดงอีกกลุ่มหนึ่งบนตึกอิมพีเรียล ในขณะอาจารย์ธิดา ถาวรเศรษฐ รักษาการประธาน นปช. กำลังเดินเข้าศูนย์เยียวยา คนเสื้อแดงกลุ่มนั้นแสดงอาการฮึดอัดต่อท่าทีของพรรคประชาธิปัตย์ที่ออกมาเล่นงานนายสุรพงษ์ โตวิจักษ์ชัยกุล “รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ” หาว่าทำงานโดยไม่เคารพกฎหมาย อ้างว่ายังไม่ได้แถลงต่อรัฐสภา ไม่มีสิทธิ์ที่จะสั่งการอะไรได้เลยแม้แต่เรื่องเดียว แล้วกล่าวหาถึงขั้นจะเอาให้หลุดจากตำแหน่ง
พรรคประชาธิปัตย์เกรี้ยวกราดแบบจะเอาให้ตายคาเขียง โดยมิได้แสดงออกแม้แต่นิดว่าการเลือกตั้งเพิ่งจะเสร็จสิ้นไปหยกๆ ยังไม่ทันได้บริหารประเทศชาติเลย ก็จะเอาให้ตายให้ได้
พูดถึงพรรคประชาธิปัตย์ในวันนี้ สะท้อนให้เห็นน้ำใจอันแสนชั่วในการสั่งฆ่าประชาชน โดยไม่มีความสงสาร ฆ่าตายเกลื่อนถนนไม่มีอาการสะทกสะท้าน แสดงว่าหัวใจเหี้ยมมาก
ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน มีท่านผู้หนึ่งตะโกนออกมาว่า “เฮ้ย...ข้าพเจ้าเชื่อว่าศพที่ถูกนำเอาไปฝังทิ้งที่ไหนบ้างยังจะมีอีกเป็นแน่ๆเชียว..?!” แล้วกล่าวสำทับว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีคนตายนอกบัญชี ๙๑ ศพ เพราะว่ามีคนสูญหายมิใช่น้อย จนป่านนี้ยังไม่ยอมกลับบ้าน ประมารณว่า สองหรือสามร้อยคน
คนที่สูญหาย คงจะกลายเป็นศพไม่มีญาติไปแล้ว
ขอสดุดีคุณจตุพร พรหมพันธุ์ ที่เห็นค่าชีวิตคนสูงส่ง เรียกร้องรัฐบาลให้จ่าย ๑๐ ล้านบาทต่อ ๑ ชีวิต โดยไม่เลือกวาจะเป็นทหารหรือประชาชน
จตุพรทำไปเถิด..ในนามของพรรคเพื่อไทย
จะได้ตบหน้าประชาธิปัตย์ เห็นหมาดีกว่าคน ?

ขอม ดำดิน